Pobierz przykładową listę dostępnych tytułów i dodatkowych zasobów badawczych na UCLA w formacie PDF.
Podobno urodziła się pod stołem w jadalni podczas nalotu Zeppelinów na Londyn w czasie I wojny światowej. W 1933 roku, w wieku szesnastu lat, Ida Lupino pojawiła się w Hollywood, występując w takich filmach jak Search for Beauty (1934), Ready for Love (1934) i Anything Goes (1936).
Do lat 40-tych Lupino stała się znana z ról głównych w znaczących filmach, takich jak Jeżdżą nocą (1940), High Sierra (1941) i Człowiek, którego kocham (1946). Pod koniec dekady aktorka założyła własną, niezależną firmę produkcyjną, w której napisała, wyprodukowała i wyreżyserowała kilka filmów – co było niecodziennym osiągnięciem dla aktora z jej pokolenia, zwłaszcza, że w tym okresie była jedną z jedynych kobiet reżyserów w branży.
Jako reżyserka filmów fabularnych, Lupino często podejmowała wspólny temat alienacji domowej po II wojnie światowej, badając zwykłych obywateli zmagających się z problemami społecznymi, takimi jak niechciana ciąża (Not Wanted, 1949), polio (Never Fear, 1949) i gwałt (Outrage, 1950). Będąc aktywną za kamerą, Lupino nadal występowała w takich filmach jak Na niebezpiecznym gruncie (1952), Wielki nóż (1955) i Gdy miasto śpi (1956). W filmie Bigamista (1953, odrestaurowany przez UCLA Film & Television Archive), Lupino nie tylko reżyserował, ale także dołączył do aktorów Joan Fontaine i Edmonda O’Briena na ekranie.
W latach 50-tych Lupino przeszła do telewizji, gdzie pojawiła się w wielu serialach, w tym w „Pan Adams i Ewa” (1957-1958), sitcomie o niestabilnej hollywoodzkiej parze, który stworzyła jako narzędzie dla siebie i swojego trzeciego męża, aktora Howarda Duffa. Kariera Lupino rozwinęła się jeszcze bardziej, gdy stała się płodną reżyserką telewizyjnych filmów epizodycznych, gdzie jej reputacja w branży jako zdolnej do akcji doprowadziła ją do kierowania licznymi westernami, takimi jak „The Rifleman” i programami gatunkowymi, takimi jak „The Untouchables” i „The Twilight Zone”. Jej późniejsza kariera w telewizji obejmowała pracę reżyserską przy popularnych sitcomach, takich jak „The Donna Reed Show”, „Bewitched”, „Gilligan’s Island” oraz gościnne występy w programach takich jak „Streets of San Francisco” i „Charlie’s Angels”.”
Aby zorganizować dostęp do zbiorów na miejscu, prosimy o kontakt z Centrum Badań i Studiów Archiwalnych (ARSC).